HPV

Ο ιός του ανθρώπινου θηλώματος (HPV) είναι ένα συλλογικό όνομα για μια ομάδα ιών DNA που μεταδίδονται από άτομο σε άτομο και προκαλούν την ανάπτυξη καλοήθων νεοπλασμάτων - θηλωμάτων. Ορισμένες ποικιλίες είναι ογκογόνες (δηλαδή αυξάνουν τον κίνδυνο κακοήθων όγκων). Ο HPV συνδέεται συνήθως με καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, ο οποίος σκοτώνει χιλιάδες γυναίκες παγκοσμίως κάθε χρόνο. Ωστόσο, αυτοί οι ιοί επηρεάζουν την ανάπτυξη άλλων ογκολογικών ασθενειών: όχι μόνο στις γυναίκες, αλλά και στους άνδρες.

Ο HPV δεν εμφανίζεται ως συμπτώματα για μεγάλο χρονικό διάστημα: οι ασθενείς συχνά το ανακαλύπτουν μόνο όταν αναπτύσσονται προκαρκινικές καταστάσεις ή καρκίνος. Ο HPV αποτελεί απειλή για ασθενείς κάθε φύλου και ηλικίας, συμπεριλαμβανομένων των μικρών παιδιών. Ωστόσο, το κύριο «κοινό-στόχος» του είναι άτομα ηλικίας 15-30 ετών: είναι σεξουαλικά ενεργά, δεν σκέφτονται πάντα προφυλάξεις και στις περισσότερες περιπτώσεις ο HPV μεταδίδεται σεξουαλικά.

Για να αποφευχθεί η επέκταση του ιού στον οργανισμό, συνιστάται να ελέγχετε τακτικά την υγεία σας: να αποκλείσετε τις παθολογίες που μπορεί να προκαλέσει. Υπάρχουν επίσης δοκιμές για τον HPV για την ανίχνευση της παρουσίας ογκογόνων στελεχών. Φροντίστε την υγεία σας τώρα: κλείστε ραντεβού στο Otradnoe Polyclinic και επισκεφθείτε μια συμβουλή γιατρού χωρίς να χρειάζεται να περιμένετε στην ουρά ή να προσαρμοστείτε σε μια άβολη ώρα για εσάς

Τι είναι το HPV

Οι ιοί των ανθρώπινων θηλωμάτων, που εισέρχονται στο σώμα μέσω μικροτραυματισμών του δέρματος, εισάγονται στα κύτταρα του βασικού στρώματος του επιθηλίου. Ο HPV μπορεί να υπάρχει σε οποιοδήποτε στρώμα της επιδερμίδας. Ωστόσο, η αναπαραγωγή του γίνεται αποκλειστικά στο βασικό στρώμα.

Η ανάπτυξη του ιού συμβαίνει σε 2 στάδια:

1. Αναπαραγωγικό - ο ιός εισέρχεται στο κύτταρο χωρίς να επηρεάζει τα χρωμοσώματά του και πολλαπλασιάζεται.
2. Ολοκληρωμένο - Ο HPV εισάγεται στο γονιδίωμα ενός μολυσμένου κυττάρου.

Κατά τη διάρκεια του δεύτερου σταδίου, ο ιός μετατρέπει τα κύτταρα. Αρχίζουν να διαιρούνται ενεργά και εμφανίζονται όμοιοι σχηματισμοί - θηλώματα -. Πρόκειται για θηλώδεις αναπτύξεις που προεξέχουν πάνω από την επιφάνεια του δέρματος (γι 'αυτό ονομάζονται: θηλώματα - από τη λατινική θηλή - θηλή και ελληνικό όγκο - όγκος). Το δεύτερο στάδιο δεν συμβαίνει πάντα. Ο ιός, που βρίσκεται στο πρώτο στάδιο της ανάπτυξης, μπορεί να υποχωρήσει (εγκαταλείψει το σώμα). Ωστόσο, ακόμη και αν ο ασθενής δεν έχει παθολογικές αλλαγές, είναι φορέας του HPV και είναι σε θέση να μολύνει άλλους ανθρώπους.

Η περίοδος επώασης μπορεί να διαρκέσει από 3 εβδομάδες έως ένα έτος. Κατά μέσο όρο, είναι 3 μήνες. Σε ορισμένες περιπτώσεις, εμφανίζονται πρώτα μη θηλαστικά μορφές θηλωμάτων και μετά εμφανίζονται νεοπλάσματα στα γεννητικά όργανα.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, το σώμα αντιμετωπίζει τον ιό εντός 2 ετών. Ωστόσο, μπορεί να εμφανιστεί εκ νέου μόλυνση - με το ίδιο ή διαφορετικό στέλεχος. Επίσης, τα θηλώματα ή άλλες εκδηλώσεις του δέρματος μπορούν να υποχωρήσουν μετά από 6-8 μήνες (σταδιακά μειώνονται και στη συνέχεια εξαφανίζονται). Αυτό συμβαίνει όταν το ανοσοποιητικό σύστημα καταστέλλει τον ιό και «επιβιώνει» από τα κύτταρα.

Ο ιός HPV επηρεάζει συχνότερα το δέρμα και τους βλεννογόνους:

• Αναγεννητική περιοχή.
• Άνω αναπνευστική οδός.
• Στοματική κοιλότητα.
• Bronchus.
• Συνδυαστικά.
• Ρέκτιο.
• Οισοφάγος.

Τύποι HPV

Ο πρώτος ιός ανθρώπινου θηλώματος (HPV) απομονώθηκε το 1971. Και ο επιστήμονας Harald zur Hausen κατάφερε να εντοπίσει και να αποδείξει τη σχέση μεταξύ του HPV και του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Στη συνέχεια, έλαβε το βραβείο Νόμπελ για τις ανακαλύψεις του.

Σήμερα είναι γνωστά περίπου 600 διαφορετικά στελέχη HPV. Μερικοί προκαλούν την εμφάνιση κονδυλωμάτων, άλλοι - κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων και άλλοι - θηλώματα. Υπάρχουν επίσης τύποι μεταξύ του HPV που επηρεάζουν την ανάπτυξη καρκινικών όγκων. Ονομάζονται ογκογόνα. Ευτυχώς, δεν υπάρχουν πολλά από αυτά. Μπορούν να έχουν χαμηλό, μεσαίο ή υψηλό ογκογονικό δυναμικό:

1. Τα στελέχη 6, 11, 40, 42, 43, 44, 54, 61, 70, 72, 81 χαρακτηρίζονται από χαμηλή ογκογονικότητα.
2. Μέση ογκογένεια στους τύπους 26, 31, 33, 35, 51, 52, 53, 58, 66.
3. Υψηλό ογκογονικό δυναμικό στα στελέχη 16, 18, 39, 45, 56, 59, 68, 73, 82.

Ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας προκαλείται κυρίως από τους τύπους 16 και 18.

Βοήθεια!Η παρουσία ενός ογκογόνου τύπου HPV στο σώμα δεν σημαίνει ότι ένα άτομο "καταδικάζεται" σε καρκίνο. Η παρουσία του ιού αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου, αλλά δεν είναι η μόνη αιτία εμφάνισής τους.Εάν ένας ασθενής έχει ογκογόνο στέλεχος HPV, χρειάζεται απλώς να παρακολουθεί στενά την υγεία του, να υποβάλλει τακτικά προληπτικές εξετάσεις. Εάν είναι απαραίτητο, ο γιατρός θα σας συνταγογραφήσει κατάλληλη θεραπεία.

Το αναπαραγωγικό σύστημα γυναικών και ανδρών είναι ικανό να μολύνει περίπου 40 τύπους ιών θηλωμάτων. Το αποτέλεσμα της δραστηριότητάς τους δεν είναι μόνο καρκίνος, αλλά και κονδυλώματα γεννητικών οργάνων ή κονδυλώματα.

Βοήθεια!Οι καρκίνοι του καρκίνου αναπτύσσονται αργά: εντός 5-30 ετών μετά τη μόλυνση με ιό θηλώματος. Πριν από προκαρκινικές καταστάσεις (καλοήθη νεοπλάσματα που μπορούν να εκφυλιστούν σε κακοήθη). Γι 'αυτό είναι τόσο σημαντικό να υποβάλλονται τακτικά προληπτικές εξετάσεις. Και οι προκαρκινικές καταστάσεις, ακόμη και ο καρκίνος στα αρχικά στάδια είναι απόλυτα θεραπευτικές και επικίνδυνες συνέπειες μπορούν να αποφευχθούν.

Διαδρομές μετάδοσης HPV

Η κύρια «κατάσταση» για μόλυνση είναι η παρουσία μικροτραυματισμών (πληγές, ρωγμές, γρατσουνιές) του δέρματος ή των βλεννογόνων. Είναι οι «πύλες» για τον HPV.

Τις περισσότερες φορές, η μετάδοση του ιού συμβαίνει όταν το δέρμα ή οι βλεννογόνοι μεμβράνες δύο ατόμων έρχονται σε επαφή. Ως εκ τούτου, η κύρια οδός των ιών θηλώματος είναι η σεξουαλική επαφή. Επιπλέον, η χρήση προφυλακτικών δεν αποκλείει την πιθανότητα μόλυνσης. Ο ιός μπορεί να μεταδοθεί μέσω στοματικού σεξ, κατά τη διάρκεια του οποίου δεν χρησιμοποιείται πάντα η αντισύλληψη. Επιπλέον, το προφυλακτικό δεν καλύπτει ολόκληρη την επιφάνεια του πέους και συχνά τοποθετείται στη μέση της σεξουαλικής επαφής. Ο HPV μπορεί επίσης να προσβληθεί με φιλί.

Ο HPV μπορεί επίσης να μεταδοθεί:

• Από τη μητέρα στο παιδί καθώς το μωρό περνά μέσα από το κανάλι γέννησης.
• Στο σπίτι: όταν χρησιμοποιείτε προϊόντα υγιεινής άλλων ατόμων (πετσέτες, οδοντόβουρτσες, αξεσουάρ ξυρίσματος).
• Σε δημόσιους χώρους: σάουνες, γυμναστήρια, πισίνες.

Βοήθεια!Η περίοδος επιβίωσης των ιών θηλωμάτων στο εξωτερικό περιβάλλον είναι σύντομη. Ως εκ τούτου, ο κίνδυνος οικιακής λοίμωξης, αν και υπάρχει, είναι πολύ χαμηλότερος από ό, τι με τη σεξουαλική επαφή.

Είναι επίσης δυνατή η μόλυνση: η μεταφορά του ιού από το ένα μέρος του σώματος στο άλλο κατά την αποτρίχωση, ξύσιμο του δέρματος, δάγκωμα των νυχιών.

Η μόλυνση από επαφή με έναν ιό δεν εμφανίζεται σε όλες τις περιπτώσεις. Οι ακόλουθοι παράγοντες αυξάνουν τον κίνδυνο:

• Μειωμένη ανοσία.
• Κακές συνήθειες: κάπνισμα, κατάχρηση αλκοόλ.
• Άγχος.
• Σεξουαλικά μεταδιδόμενες λοιμώξεις.
• Ασθένειες του ουροποιητικού συστήματος.
• Τραυματισμοί στο δέρμα και στους βλεννογόνους.
• Καταστάσεις ανοσοανεπάρκειας.
• Μακροχρόνια χρήση ορμονικών αντισυλληπτικών.

Βοήθεια!Τα ογκογόνα στελέχη HPV είναι πιο επικίνδυνα για τις γυναίκες από ό, τι για τους άνδρες, καθώς μολύνονται συχνότερα με αυτά.

HPV: συμπτώματα

Οι ιοί θηλώματος είναι σε θέση να μην έχουν καθόλου συμπτώματα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Συνήθως, ο ασθενής μαθαίνει για την παρουσία του HPV ήδη με την ανάπτυξη των συνεπειών του: την εμφάνιση κονδυλωμάτων, θηλωμάτων, κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα ακόλουθα σημεία μπορεί να υποδηλώνουν την παρουσία ιού:

• Ερυθρότητα, ανάπτυξη του δέρματος (συχνότερα στην περιοχή των γεννητικών οργάνων).
• Κνησμός.
• Πόνος και άλλη δυσφορία κατά τη διάρκεια ή μετά τη σεξουαλική επαφή.

Ποιες ασθένειες μπορεί να προκαλέσει ο HPV;

Οι ιοί θηλώματος, πρώτα απ 'όλα, προκαλούν την ανάπτυξη θηλωμάτων, κονδυλωμάτων και κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων σε ασθενείς και των δύο φύλων. Όλα τα παραπάνω νεοπλάσματα μπορεί να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος. Ωστόσο, συχνότερα επηρεάζουν τα γεννητικά όργανα και την πρωκτική περιοχή. Στις γυναίκες, εμφανίζονται στον αιδοίο, στον τράχηλο και στον κόλπο. Στους άνδρες - το όσχεο, το κεφάλι του πέους, η ακροποσθία. Σε ασθενείς και των δύο φύλων, τα νεοπλάσματα εμφανίζονται συχνά στον πρωκτό.

Επίσης, κονδυλώματα εμφανίζονται συχνά στα πέλματα, στο λάρυγγα, στα φωνητικά κορδόνια. Τα θηλώματα (θηλώματα με σάρκα) δεν έχουν "αγαπημένο μέρος" - μπορούν να εμφανιστούν στον κορμό, το λαιμό, το πρόσωπο, τα χέρια και τα πόδια. Σε παιδιά και εφήβους, οι επίπεδες κονδυλώματα είναι πιο συχνές (ονομάζονται επίσης νεανικές ή νεανικές). Αυτά είναι μικρά (3-5 mm) σκούρα νεοπλάσματα που προεξέχουν ελαφρώς πάνω από την επιφάνεια του δέρματος. Τις περισσότερες φορές εμφανίζονται στο πίσω μέρος των χεριών, του προσώπου, των ποδιών.

Όσον αφορά τον καρκίνο, οι περισσότεροι ασθενείς σχετίζονται με τον HPV, πρώτον, τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Πράγματι, αυτή η παθολογία είναι πολύ συχνή στην εποχή μας. Ωστόσο, στις γυναίκες, ο HPV προκαλεί επίσης συχνά την ανάπτυξη καρκίνου του κόλπου και του αιδοίου (65-70% των περιπτώσεων), στους άνδρες - καρκίνος του πέους (50% των περιπτώσεων). Επίσης σε γυναίκες και άνδρες, οι ιοί των θηλωμάτων μπορούν να συμβάλουν στην εμφάνιση κακοήθων όγκων:

• ορθό;
• στοματική κοιλότητα;
• λάρυγγας.

Στα παιδιά, ο HPV, κατά κανόνα, εκδηλώνεται από την ανάπτυξη θηλωμάτων στο πλαίσιο της μείωσης της ανοσίας λόγω προηγούμενων ασθενειών, συνήθως ιογενών ή βακτηριακών λοιμώξεων. Επίσης, οι ιοί θηλώματος μολύνουν νέους ασθενείς που πάσχουν από αλλεργικές αντιδράσεις ή συχνά κρυολογήματα.

HPV και εγκυμοσύνη

Οι ιοί θηλώματος επηρεάζουν αρνητικά τη γονιμότητα των γυναικών. Εάν υπάρχουν, η πιθανότητα εγκυμοσύνης μειώνεται στο μισό, καθώς ο HPV μπορεί να επηρεάσει την εμφύτευση ενός γονιμοποιημένου ωαρίου. Εάν ο σύντροφος μολυνθεί επίσης με τον ιό (που συμβαίνει στο 65-70% των περιπτώσεων), τότε η πιθανότητα σύλληψης μειώνεται ακόμη περισσότερο. Ο HPV έχει αρνητική επίδραση στην κινητικότητα του σπέρματος.

Όταν συμβαίνει εγκυμοσύνη, ο ιός των θηλωμάτων αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης:

• Μικρό ή πολυϋδραμνιό.
• Χρόνια ανεπάρκεια του πλακούντα.
• Ο HPV μπορεί επίσης να προκαλέσει αποβολή.

Ως εκ τούτου, σε έγκυες γυναίκες συνταγογραφείται φειδωλή φαρμακευτική θεραπεία, η οποία μπορεί να μειώσει σημαντικά όλους τους παραπάνω κινδύνους.

Όταν ένα παιδί διέρχεται από το κανάλι γέννησης, υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης. Ως εκ τούτου, οι γυναίκες με HPV είναι προτιμότερο να γεννήσουν με καισαρική τομή - ο κίνδυνος μετάδοσης του ιού μειώνεται κατά 5 φορές.

Οι αλλαγές στα ορμονικά επίπεδα προκαλούν την ταχεία ανάπτυξη των κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων. Μπορούν να αναπτυχθούν μαζί, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει δυσκολίες στις πράξεις ούρησης και αφόδευσης, να προκαλέσει δυσάρεστες αισθήσεις όταν περπατάτε, αιμορραγείτε. Κατά τον τοκετό, τα νεοπλάσματα τραυματίζονται εύκολα. Μπορούν επίσης να δυσκολέψουν το μωρό να περάσει από το κανάλι γέννησης. Για να αποφευχθούν όλα αυτά, τα κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων αντιμετωπίζονται νωρίς στην εγκυμοσύνη. Χρησιμοποιούνται μέθοδοι όπως η κρυοαποδόμηση, η χειρουργική επέμβαση με λέιζερ κ. λπ.

Διαγνωστικά

Για τη διάγνωση του HPV, πρώτα συμβουλεύονται έναν γιατρό. Ανάλογα με τις εκδηλώσεις του ιού, θα παραπέμψει τον ασθενή σε διαγνωστικές μελέτες και σε έναν στενό ειδικό (γυναικολόγο, ουρολόγο, δερματολόγο, ογκολόγο, πρωκτολόγο κ. λπ. ).

Τόσο οι γυναίκες όσο και οι άνδρες μπορούν να λάβουν εξετάσεις όπως:

• Εξέταση αίματος ELISA - σύμφωνα με τα αποτελέσματά του, είναι αδύνατο να προσδιοριστεί η συγκέντρωση και η ογκογονικότητα του ιού, αλλά μπορούν να ανιχνευθούν αντισώματα έναντι αυτού, η μέθοδος είναι ιδανική για έγκαιρη διάγνωση, όταν τα συμπτώματα δεν έχουν εμφανιστεί ακόμη.
• Διαγνωστικά PCR - σας επιτρέπει να εντοπίσετε το HPV DNA, δηλαδή σας επιτρέπει να γνωρίζετε ακριβώς εάν υπάρχει ιός στο σώμα ή όχι. αίμα, σάλιο, εκκένωση από τα γεννητικά όργανα, κ. λπ. λαμβάνονται για ανάλυση.
• Digene-test - σας επιτρέπει να εκτιμήσετε τον βαθμό ογκογονικότητας ενός στελέχους, για να προσδιορίσετε την ποσότητα του ιού στο σώμα. το βιοϋλικό είναι ένα κομμάτι ιστού, που αποξένεται από τον αυχενικό σωλήνα, τον κόλπο ή την ουρήθρα.

Στις γυναίκες συνταγογραφούνται οι ακόλουθοι τύποι εξετάσεων:

• Κυτταρολογική εξέταση (τεστ PAP) - εξέταση επιχρίσματος από τον κόλπο κάτω από μικροσκόπιο για τον εντοπισμό κυττάρων που έχουν τροποποιηθεί από τον ιό.
• Κολοσκόπηση - εξέταση του τραχήλου της μήτρας χρησιμοποιώντας συσκευή κολποσκοπίου, αυτή η διαδικασία ανατίθεται στον ασθενή εάν βρεθούν αλλοιωμένα κύτταρα σύμφωνα με τα αποτελέσματα της κυτταρολογικής εξέτασης.

Θεραπεία

Δεν υπάρχει ειδική θεραπεία για τον HPV (δηλαδή, με στόχο την καταστροφή του). Ωστόσο, μπορείτε να λάβετε μέτρα για την καταστολή της δραστηριότητας του ιού και την αύξηση της πιθανότητας αυτοθεραπείας. Ο ασθενής συνταγογραφείται:

• Βιταμίνες.
• Ανοσοδιαμορφωτές.
• Αντιιικά φάρμακα.

Πραγματοποιείται επίσης συμπτωματική θεραπεία - απομάκρυνση νεοπλασμάτων. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να προσπαθήσετε να αντιμετωπίσετε κονδυλώματα, θηλώματα και κονδυλώματα με λαϊκές θεραπείες. Υπάρχει κίνδυνος πρόκλησης ανάπτυξης δευτερογενούς λοίμωξης ή εκφυλισμού καλοήθους όγκου σε κακοήθη.

Οι ακόλουθες μέθοδοι χρησιμοποιούνται για την εξάλειψη των νεοπλασμάτων:

• Αφαίρεση με νυστέρι.
• Cryodestruction (κατάψυξη με υγρό άζωτο).
• Αφαίρεση με μαχαίρι ραδιοφώνου.
• Αφαίρεση λέιζερ.
• Ηλεκτροπηξία.

Η μέθοδος επιλέγεται από τον γιατρό ανάλογα με τη φύση και τη θέση του νεοπλάσματος, καθώς και την κατάσταση του σώματος του ασθενούς.

Πρόληψη

Οι προληπτικές μέθοδοι περιλαμβάνουν τη διατήρηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής και την τακτική ενίσχυση της ανοσίας με τη βοήθεια μιας πλήρους και ποικίλης διατροφής, μέτριας σωματικής δραστηριότητας και ποιοτικής ανάπαυσης. Είναι σημαντικό να ακολουθείτε τους κανόνες προσωπικής υγιεινής και να μην χρησιμοποιείτε αξεσουάρ άλλων ατόμων. Για να αποφύγετε τον κίνδυνο μόλυνσης, θα πρέπει να αποφύγετε το περιστασιακό σεξ και να χρησιμοποιείτε αντισύλληψη φραγμού.

Επίσης στις μέρες μας υπάρχει πιθανότητα εμβολιασμού κατά ορισμένων πολύ ογκογόνων στελεχών HPV. Συνιστάται ο εμβολιασμός μεταξύ των ηλικιών 9 και 26 (η βέλτιστη ηλικία είναι 11-12 ετών). Οι γυναίκες μπορούν να εμβολιαστούν μετά από 26 χρόνια, αλλά μόνο εάν ο γυναικολόγος πιστεύει ότι υπάρχουν στοιχεία. Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι ο εμβολιασμός δεν θεραπεύει έναν ιό που υπάρχει ήδη στο σώμα, αλλά αποτρέπει τη μόλυνση με ορισμένους από τους ιδιαίτερα επικίνδυνους τύπους του.