Τις περισσότερες φορές, οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι ο ιός των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV) υπάρχει στο σώμα τους. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο ιός των θηλωμάτων είναι συνήθως παρών σε λανθάνουσα μορφή, που καταστέλλεται από τη φυσική ανοσία. Προβλήματα προκύπτουν όταν ξεφεύγει από τον έλεγχο και αρχίζει να εκδηλώνεται ενεργά με τη μορφή αυξήσεων σε διάφορα μέρη του σώματος. Οι άνδρες είναι λιγότερο πιθανό να υποφέρουν από τις συνέπειες του ιού από τις γυναίκες, ωστόσο, ακόμη και για αυτούς, οι επιπτώσεις του μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρά προβλήματα με τη μορφή θηλωμάτων στο πέος.
Αιτίες
Το DNA του ιού εισέρχεται στο σώμα μέσω μικρορωγμών στο δέρμα ή στους βλεννογόνους. Εάν η ανοσία ενός άνδρα είναι εξασθενημένη, οι πρώτες εκδηλώσεις του HPV θα εμφανιστούν αρκετούς μήνες μετά τη μόλυνση.
Έως και το 80% των περιπτώσεων μετάδοσης συμβαίνουν μέσω της σεξουαλικής επαφής. Η αντισύλληψη φραγμού ελαχιστοποιεί τον κίνδυνο μόλυνσης, αλλά δεν τον εξαλείφει εντελώς.
Άλλες οδοί μόλυνσης:
- Οικιακός τρόπος. Ο ιός μεταδίδεται μέσω των προσωπικών αντικειμένων ενός μολυσμένου ατόμου: ρούχα, είδη υγιεινής κ.λπ. Ο κίνδυνος μετάδοσης αυξάνεται εάν υπάρχουν βλάβες στο δέρμα, ακόμη και μικρές. Αυτή η οδός χαρακτηρίζεται από μόλυνση με τύπους ιού χαμηλής ογκογόνου δράσης. Δεν οδηγούν σε σοβαρά προβλήματα υγείας, αλλά εμφανίζονται με τη μορφή κονδυλωμάτων, θηλωμάτων και κονδυλωμάτων, δημιουργώντας ένα αισθητικό ελάττωμα.
- Από μητέρα σε παιδί. Εάν μια μητέρα μολύνθηκε από τον ιό HPV κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του τοκετού και γέννησε φυσικά, το παιδί είναι πολύ πιθανό να μολυνθεί.
Εάν ένας άνδρας έχει καλή άμυνα του ανοσοποιητικού, ο ιός δεν εκδηλώνεται και μπορεί να παραμείνει στο σώμα για μεγάλο χρονικό διάστημα σε λανθάνουσα μορφή. Επομένως, δεν είναι επικίνδυνη η μόλυνση από τον ίδιο τον ιό, αλλά η αποδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος, που οδηγεί στην ενεργοποίηση του HPV.
Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που επηρεάζουν την πιθανότητα ενίσχυσης του ιού:
- χρόνιες ασθένειες?
- ορμονικά προβλήματα?
- εσφαλμένα επιλεγμένη αντισύλληψη ή πλήρης απουσία της.
- ιογενείς λοιμώξεις?
- αλκοόλ, κάπνισμα ή μακροχρόνια χρήση αντιβιοτικών.
- συχνό στρες.
Όλοι αυτοί οι παράγοντες επηρεάζουν αρνητικά το ανοσοποιητικό σύστημα. Εάν στη ζωή ενός άνδρα δεν υπάρχει ένας προκλητικός παράγοντας, αλλά αρκετοί, αυτό θα οδηγήσει σε ταχύτερη ανάπτυξη του ιού των θηλωμάτων.
Συμπτώματα
Συχνά τα θηλώματα εμφανίζονται μόνο εξωτερικά, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να εμφανιστούν μη ειδικά συμπτώματα:
- φαγούρα και κάψιμο κατά τη σεξουαλική επαφή.
- πόνος όταν αγγίζετε θηλώματα.
- συσσώρευση ούρων στις πτυχές του πέους.
- δυσάρεστη οσμή στην πληγείσα περιοχή.
Επιπλέον, τα νεοπλάσματα μπορούν να αναπτυχθούν και να επηρεάσουν όχι μόνο την περιοχή του πέους, αλλά και να εμφανιστούν στον πρωκτό και την ηβική κοιλότητα.
Πώς μοιάζουν τα θηλώματα;
Το θηλώμα στο πέος είναι ένα μικρό νεόπλασμα. Στην αρχή, μπορεί να εμφανιστεί μόνο του, αλλά χωρίς την κατάλληλη θεραπεία, ο αριθμός των θηλωμάτων αυξάνεται. Ταυτόχρονα, μπορούν να συγχωνευθούν μεταξύ τους.
Τέτοιες νέες αναπτύξεις μοιάζουν με ταξιανθίες κουνουπιδιού σε χρώμα σάρκας ή ροζ. Τις περισσότερες φορές εντοπίζονται στην περιοχή της ακροποσθίας, στο κεφάλι και στο κρανίο. Λιγότερο συχνά, διαγιγνώσκονται στην ουρήθρα και το όσχεο. Τα θηλώματα μπορεί επίσης να εμφανιστούν ως μικρά λευκά σπυράκια που εμφανίζονται σε μεγάλες σειρές. Αυτή η μορφή είναι χαρακτηριστική για τον εντοπισμό στην περιοχή του frenulum.
Μία από τις εκδηλώσεις του HPV είναι το κονδύλιο Buschke-Levenshtein. Χαρακτηρίζεται από ταχεία ανάπτυξη, εξαιρετικό μέγεθος και αντοχή σε διάφορους τύπους θεραπείας. Η εμφάνισή του οφείλεται σε πολλά υπάρχοντα θηλώματα και κονδυλώματα, τα οποία συγχωνεύονται και σχηματίζουν μια μεγάλη προσβεβλημένη περιοχή. Η παρουσία του κονδυλώματος Buschke-Levenshtein είναι επικίνδυνη επειδή τα κύτταρα που αλλοιώνονται από αυτό μπορούν εύκολα να εξελιχθούν σε καρκίνο.
Με ποιον γιατρό πρέπει να απευθυνθώ;
Κατά κανόνα, ένας ουρολόγος διαγιγνώσκει θηλώματα στους άνδρες. Μπορείτε επίσης να συμβουλευτείτε έναν δερματοφλεβολόγο ή πρωκτολόγο εάν έχετε κονδυλώματα στην περιοχή του πρωκτού. Ωστόσο, για την αφαίρεση των θηλωμάτων, συνήθως παραπέμπονται σε χειρουργό. Συνολικά, η διάγνωση πραγματοποιείται σε διάφορα στάδια:
- Ο ουρολόγος εξετάζει και παίρνει συνέντευξη από τον ασθενή. Μια προφορική συνέντευξη είναι απαραίτητη για την αξιολόγηση του τρόπου ζωής του ασθενούς και τον προσδιορισμό της αιτίας της μόλυνσης από τον ιό. Η οπτική εξέταση περιλαμβάνει όχι μόνο την αξιολόγηση της κατάστασης του πέους, αλλά και των παρακείμενων οργάνων - το όσχεο, την περιοχή του πρωκτού. Αυτό είναι απαραίτητο για να ολοκληρωθεί η εικόνα του εντοπισμού του ιού.
- Υποβολή επιχρίσματος από την ουρήθρα. Προσδιορίζει την παρουσία διαφόρων σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών.
- PCR. Αυτή η ανάλυση όχι μόνο δείχνει την παρουσία του HPV στον οργανισμό, αλλά πιθανότατα καθορίζει και τον τύπο του.
- Κρεατοσκόπηση. Αυτή η διαδικασία είναι μια εξέταση της ουρήθρας, εάν ο ιός των θηλωμάτων έχει επηρεάσει το frenulum.
- Μετά την αφαίρεση του θηλώματος ο γιατρός μπορεί να ζητήσει βιοψία για την αξιολόγηση της κατάστασης ενός απομακρυσμένου όγκου. Αυτό είναι απαραίτητο για να εξαλειφθεί ο κίνδυνος καρκίνου και να βεβαιωθείτε ότι το θηλώμα είναι καλοήθη.
Σε αυτή την περίπτωση, καλό είναι να εξετάσετε και τους δύο συντρόφους. Συνήθως η γυναίκα μολύνεται και με έναν από τους τύπους του ιού των θηλωμάτων. Εάν μόνο ένας άνδρας λάβει θεραπεία, είναι πιθανό να αρρωστήσει ξανά μετά από λίγο.
Γιατί είναι επικίνδυνα τα θηλώματα;
Ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων συχνά συνοδεύεται από άλλες σχετικές ασθένειες. Η εμφάνιση θηλωμάτων στην περιοχή της βαλάνου του πέους συμβάλλει στη συσσώρευση ούρων στις πτυχές. Αυτό δημιουργεί συνθήκες για την εμφάνιση και ανάπτυξη διαφόρων μικροοργανισμών, που στη συνέχεια οδηγεί σε λοιμώξεις. Μπορούν να προκαλέσουν διάβρωση γύρω από το θήλωμα και επίσης να συμβάλουν στη φλεγμονή της ουρήθρας και των όρχεων. Αυτές οι ασθένειες χαρακτηρίζονται από προβλήματα με την ούρηση, πόνο και υψηλό πυρετό.
Ένας άλλος κίνδυνος είναι ο τραυματισμός των όγκων, ο οποίος οδηγεί σε αιμορραγία. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι σχηματίζονται πολλά αιμοφόρα αγγεία γύρω από τα θηλώματα, τα οποία τους τροφοδοτούν με αίμα. Ακόμη και μικρή βλάβη μπορεί να οδηγήσει σε μόλυνση λόγω τραύματος.
Επίσης, τα νεοπλάσματα μπορεί να τρίβονται κατά την κίνηση, γεγονός που προκαλεί πόνο και ενόχληση στον άνδρα.
HPV και καρκίνος
Όταν ο ιός μόλις αρχίζει να εξαπλώνεται, τα νεοπλάσματα είναι σπάνια και καλοήθη. Χωρίς θεραπεία, αναπτύσσονται και συγχωνεύονται μεταξύ τους. Με την πάροδο του χρόνου, τα κύτταρα εκφυλίζονται σε κακοήθη. Ο κίνδυνος καρκίνου είναι ιδιαίτερα υψηλός εάν ένας άνδρας έχει μολυνθεί από πολύ ογκογόνους τύπους του ιού - 16 ή 18. Συμβάλλουν στην ανάπτυξη καρκίνου του πέους και της ουροδόχου κύστης.
Θεραπεία θηλωμάτων
Η θεραπεία του HPV περιλαμβάνει όχι μόνο την αφαίρεση των εξωτερικών εκδηλώσεών του, αλλά και την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος, το οποίο θα πρέπει να εμποδίσει τις εκδηλώσεις του ιού. Για τη διατήρηση της ανοσίας, χρησιμοποιούνται ανοσοδιεγερτικά φάρμακα.
Μια αλοιφή που καταστέλλει τον πολλαπλασιασμό του ιού και αφαιρεί μικρές αναπτύξεις είναι αποτελεσματική ως αντιικό φάρμακο. Δεν αντιμετωπίζει πάντα το έργο της πλήρους αφαίρεσης, αλλά αποτρέπει την εμφάνιση νέων αναπτύξεων. Για την τόνωση του ανοσοποιητικού συστήματος, συνταγογραφείται μια αντιική αλοιφή. Η αλοιφή δεν αφαιρεί τα θηλώματα, αλλά βοηθά στην ενεργοποίηση των κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος, το οποίο σταματά την ανάπτυξη και την ανάπτυξή τους.
Μέθοδοι αφαίρεσης
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να απαλλαγείτε από νεοεμφανιζόμενους όγκους:
- Αφαίρεση με λέιζερ. Το θηλώμα εκτίθεται σε ακτίνα λέιζερ, η οποία καίει εντελώς την ανάπτυξη. Σε αυτό το σημείο σχηματίζεται κρούστα και πέφτει μετά από μερικές εβδομάδες. Η μέθοδος θεωρείται αποτελεσματική λόγω της απουσίας υποτροπών. Η αφαίρεση πραγματοποιείται υπό αναισθησία. Σε αυτή την περίπτωση, δεν υπάρχει αιμορραγία, δεν έχουν μείνει ουλές ή ουλές.
- Κρυοκαταστροφή. Τα θηλώματα εκτίθενται σε υγρό άζωτο. Παγώνει αμέσως την επιθυμητή περιοχή, το νεόπλασμα πάνω του καταστρέφεται και πεθαίνει. Το μειονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι η αδυναμία ελέγχου του βάθους της κρυοκαταστροφής. Μια κρούστα παραμένει επίσης στη θέση του αφαιρεθέντος θηλώματος, η οποία εξαφανίζεται μετά από κάποιο χρονικό διάστημα.
- Ακτινοχειρουργική. Η αρχή λειτουργίας αυτής της μεθόδου είναι παρόμοια με την αφαίρεση με λέιζερ. Τα ραδιοκύματα δεν αφήνουν σημάδια και της διαδικασίας προηγείται προκαταρκτική αναισθησία με χρήση ειδικού σπρέι. Στη συνέχεια δεν υπάρχουν επιπλοκές και το σώμα ανακάμπτει γρήγορα.
- Ηλεκτροπηξία. Η ανάπτυξη εκτίθεται σε ηλεκτρικό ρεύμα, λόγω του οποίου ο μίσχος εξαφανίζεται, μετά το οποίο εξαφανίζεται το θηλώμα. Εάν είναι απαραίτητο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί επιφανειακή αναισθησία. Η διαδικασία διαρκεί λίγα λεπτά, είναι ευρέως διαδεδομένη και οικονομικά προσιτή. Αλλά αυτή η μέθοδος μπορεί να αφήσει σημάδια μετά την επούλωση.
- Χειρουργική επέμβαση. Χρησιμοποιείται σε σπάνιες περιπτώσεις όταν ο όγκος γίνεται πολύ μεγάλος. Γίνεται υπό αναισθησία και χαρακτηρίζεται από μακροχρόνια επούλωση και τραυματισμό. Το καλό με αυτή τη μέθοδο είναι ότι σας επιτρέπει να διατηρήσετε την αφαιρεθείσα ανάπτυξη για ιστολογική εξέταση.
Η τιμή κάθε μεθόδου εξαρτάται από την πολυπλοκότητα της εργασίας, το μέγεθος και τον αριθμό των θηλωμάτων που πρόκειται να αφαιρεθούν.
Πριν επιλέξετε οποιαδήποτε μέθοδο, συμβουλευτείτε το γιατρό σας. Θα σας πει τι είναι καλύτερο να χρησιμοποιήσετε στην περίπτωσή σας και θα σας πει λεπτομερώς πώς διεξάγεται η διαδικασία. Επίσης, μετά την αφαίρεση του όγκου, συνιστάται η λήψη του υλικού για ιστολογική εξέταση. Αυτό είναι απαραίτητο για να διαπιστωθεί εάν έχει ξεκινήσει η διαδικασία εκφυλισμού των καλοήθων νεοπλασμάτων σε κακοήθη. Αυτή η μέθοδος θα βοηθήσει στην ανίχνευση πρώιμων κυτταρικών αλλαγών και στην πρόληψη της εξάπλωσης του καρκίνου.